We staan voor een boom en kijken samen omhoog. “Van deze kant lijkt het nog heel wat, deze boom,” zeg ik, “maar als je beter kijkt, zie je dat hij er niet goed bij staat.”
We lopen om de boom heen en zien beschadigd schors en op de grond resten van vermolmd hout. Duidelijk dat deze boom niet zo gezond is als dat hij op het eerste moment leek.
Dit doet mij denken aan een ontmoeting die je kan hebben. Het lijkt heel gezellig, maar als je iemand beter leert kennen, dan zie je ook de niet leuke kanten. Deze gedachte deel ik met mijn coachee. Zij vertelt vervolgens over een aantal dates die ze met iemand had. Deze leken op eerste gezicht ook heel fijn, maar bleken dit uiteindelijk niet te zijn.
“Heb ik signalen gemist?” vraagt ze, “Ben ik dan zo naïef?”
We lopen verder en al pratend ontdekken we wat haar nog meer dwars zit. Niet alleen de vraag of ze signalen mistte, maar ook wat vriendschap inhoudt. Wat wordt er van je verwacht en hoe houd je een vriendschap in stand?
“Wat is eigenlijk normaal bij een vriendschap?” vraagt ze, “Zie je elkaar dan wekelijks, een keer per maand, spreek je omstebeurt af?”
We vullen samen in wat het voor haar betekent en wanneer zij vriendschap als waardevol ervaart. Wat is normaal? Voor de een is een vriendschap anders dan voor de ander. Evenwicht, vertrouwen, er zijn als iemand je nodig hebt… dit is voor haar belangrijk in een vriendschap.
We sluiten de wandeling in stilte af.
“Weet je…”zegt ze aan het eind van de wandeling, “ik dacht dat ik doelen moest verzinnen om nog vaker coaching van je te mogen hebben. Maar nu kom ik er achter dat ik er echt nog wel een paar heb. Leren hoe ik vrienden kan maken en vriendschap kan onderhouden is er een van.”
De kracht van wandelcoaching…samen horen, voelen, zien, verwonderen en luisteren, meer dan woorden alleen.